کیسه هوای خودرو Airbag

کیسه‌های هوایی نوعی از سیستم امنیتی خودروها مثل کمربند ایمنی هستند که به منظور جلوگیری از برخورد سرنشینان با بخش‌های ثابت خودرو طراحی شده‌اند. امتیاز مهم این کیسه‌ها آن است که طبق قانون پاسکال هرچه سطح مورد تماس در انتقال نیرو بیشتر باشد، شدت صدمات کاهش می‌یابد. کیسه‌های هوایی معمولا در قسمت‌ فرمان، داشبورد، درها، سقف یا قسمت پشتی صند‌لی‌ها که دارای حسگر است، نصب می‌شوند تا آثار تصادف و ضربات را روی سرنشینان کم کنند.

انواع کیسه هواییپیشرفته‌ترین نوع کیسه‌های هوایی آنهایی هستند که از سر محافظت می‌کنند. این نوع کیسه‌های هوایی می‌توانند بخش بیشتری از خودرو را با چند ردیف صندلی مثل ون‌ها پوشش دهند. 2 نوع کیسه هوایی وجود دارد، نوعی که از جلو باز می‌شود و دیگری که از نوع جانبی است. کیسه‌ هوایی طوری طراحی شده‌ که سر و قفسه سینه را موقع حوادث رانندگی که از پهلو رخ می‌دهد، محافظت می‌کند. این نوع که خود ترکیبی از چند کیسه هوایی است، به سه دسته تقسیم می‌شود: کیسه هوایی محافظ سر، سر و سینه و سینه.

سیستم کیسه هوا یکی از جدیدترین سیستمهایی است که در اکثر خودروهایی که استاندارد های

جهانی را رعایت می نمایند به کار می رود کیسه هوا نقش بسیاری در تصادفات بازی می نماید

طی سال های طولانی کمربندهای ایمنی تنها وسیله مهارکننده کنش پذیر در خودروها بوده اند. در عین حال در این مدت بحث های زیادی در مورد ایمنی آنها به خصوص در مورد کودکان مطرح شده است، ولی به مرور زمان در اکثر کشورها کمربندهای ایمنی شامل مقررات اجباری شده اند. آمار و ارقام نشان می دهد که استفاده از کمربندهای ایمنی جان هزاران نفر را در تصادفات نجات داده است.
کیسه های هوا نیز طی سالهای طولانی در حال توسعه بوده اند. ایده استفاده از یک بالش نرم در برابر برخورد، بسیار جذاب بوده و اولین ثبت اختراع در مورد یک وسیله قابل انبساط برای فرود آمدن در آن در هنگام تصادف برای هواپیماها طی جنگ جهانی دوم انجام شده است! در دهه 80 اولین کیسه هوای تجاری شده در خودروها ظاهر شد.





طرز کار کیسه هوا

کیسه که از پارچه نایلونی نازکی ساخته شده که درون فرمان یا داشبورد (و اخیراً درون صندلی و در) تا می شود و قرار می گیرد.
- سنسور که وسیله ای است که به کیسه فرمان باد شدن را می دهد. باد شدن در صورتی رخ می دهد که برخوردی با نیروی با نیروی معادل برخورد یک دیوار آجری با سرعت 10 تا 15 مایل بر ساعت (16 تا 24 کیلومتر بر ساعت) ایجاد شود. وقتی تغییر جرم باعث بسته شدن اتصال برقی شود، سوئیچ مکانیکی زده شده و به سنسور پیام می دهد که تصادف رخ داده است. سنسور اطلاعات را از یک شتاب سنج که درون میکروچیپ قرار دارد دریافت می کند.

سیستم بادکننده کیسه هوا موجب واکنش آزید سدیم (Na N3) با نیترات سدیم (Propellant) جامد را مشتعل کرده و به سرعت می سوزد تا حجم بزرگی از گاز را برای باد کردن کیسه هوا به وجود بیاورد. به این ترتیب کیسه هوا از قسمت ذخیره شده خود با سرعت 200 مایل بر ساعت (322 کیلومتر بر ساعت) یعنی سریع تر از یک چشم بر هم زدن از هم باز می شود. یک ثانیه بعد، برای آنکه سرنشین بتواند حرکت کند، گاز به سرعت از سوراخ های درون کیسه تخلیه شده و کیسه را از حالت باد شدن در می آورد.

کیسه هوا و سیستم بادکننده ذخیره شده در فرمان:
گرچه همه این فرآیند تنها در یک بیست و پنجم ثانیه رخ می دهد ولی زمان اضافی ایجاد شده برای جلوگیری از یک جراحت جدی کافی است. ماده پودری که از کیسه هوا آزاد می شود آرد ذرت عادی یا پودر تالک است که توسط سازنده برای نچسبیدن تاهای کیسه به هم در هنگام ذخیره کیسه هوا استفاده شده است. سیستم بادکننده از یک پیشران جامد و یک جرقه زن استفاده می کند.

اجزای اصلی سیستم کیسه هوا عبارت اند از

1- کیسه هوای راننده و سرنشین

2- چراغ هشدار دهنده

3- کلیدهای صندلی سرنشین

4- باد کننده اتشی

5- مشتعل ساز

6-حسگرهای ضربه

7- واحد کنترل الکتریکی

حجم کیسه هوای راننده در حدود 60 لیتر و حجم کیسه هوای سرنشین در حدود 160 لیتر است.
goldenroad.blogsky.com